Diagnoza ADHD u dzieci
ADHD to zaburzenie neurorozwojowe objawiające się trudnościami z koncentracją, nadmierną impulsywnością i/lub nadruchliwością. Ważnym elementem rozpoznania jest wykonywanie przez nasz gabinet diagnozy różnicowej, która pozwala odróżnić ADHD od innych trudności rozwojowych oraz uwzględnić możliwe zaburzenia współistniejące, takie jak zaburzenia lękowe, opozycyjno-buntownicze czy trudności szkolne (np. dysleksja).
W ramach diagnozy ADHD wykonujemy:
Dlaczego warto wykonać diagnozę ADHD u dziecka?
Diagnoza ADHD – zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi u dziecka pozwala zrozumieć, z czego wynikają jego trudności w koncentracji, impulsywność czy nadmierna aktywność. To pierwszy krok do tego, by dziecko nie było postrzegane jako niegrzeczne, nieposłuszne czy leniwe, lecz jako osoba, która funkcjonuje inaczej i potrzebuje odpowiedniego wsparcia. Diagnoza ADHD pomaga wyjaśnić zachowania, które często wzbudzają niepokój dorosłych – takie jak brak wytrwałości, zapominanie poleceń, łatwe rozpraszanie się, trudności z planowaniem czy nadmierna ruchliwość. Opiekunowie otrzymują konkretne wskazówki, jak reagować na trudne zachowania, jak budować motywację i jak pomóc dziecku radzić sobie z emocjami. Co równie ważne, diagnoza pozwala dobrać odpowiednią terapię psychologiczną, wsparcie edukacyjne oraz – jeśli to konieczne – skierowanie do lekarza psychiatry.
Dlaczego nie należy ignorować kłopotów z nadpobudliwością i deficytem uwagi u dziecka?
Dziecko z niezdiagnozowanym ADHD może mieć trudności nie tylko w nauce, ale też w relacjach społecznych, w regulacji emocji i w poczuciu własnej wartości. Często spotyka się z niezrozumieniem, co może prowadzić do zniechęcenia, konfliktów z rówieśnikami i dorosłymi, a z czasem również do objawów wtórnych, takich jak lęki, zachowania opozycyjne lub depresja. Diagnoza nie definiuje dziecka, lecz pomaga je lepiej zrozumieć i zaplanować wsparcie dopasowane do jego indywidualnych potrzeb.
Kiedy warto zgłosić się na diagnozę ADHD?
Warto rozważyć diagnozę ADHD, gdy dziecko przez dłuższy czas wykazuje objawy, które utrudniają mu codzienne funkcjonowanie. Może to być widoczne zarówno w domu, jak i w przedszkolu czy szkole. Typowe sygnały to:
– nadmierna ruchliwość, trudności z koncentracją uwagi
– szybka męczliwość przy zadaniach wymagających skupienia,
– impulsywność, wybuchy złości, problem z przestrzeganiem zasad i organizacją swoich działań
– przerywanie wypowiedzi innym, wchodzenie w słowo
– zniecierpliwienie w czekaniu na swoją kolej
– zapominanie o codziennych obowiązkach, zadaniach domowych
– gubienie książek, zeszytów, czapek
Niepokój powinien wzbudzić fakt, że dziecko mimo wysiłków rodziców i nauczycieli nadal ma trudności z kontrolą zachowań i nie odnosi sukcesów w nauce czy relacjach. Jeśli objawy utrzymują się stale i występują w różnych środowiskach (w domu, szkole), warto umówić się na konsultację diagnostyczną. Po zakończeniu procesu diagnostycznego rodzice otrzymują szczegółową informację zwrotną, a także pisemną opinię psychologiczną. Na jej podstawie możliwe jest stworzenie indywidualnego planu wsparcia dziecka oraz, jeśli istnieją wskazania, skierowanie do lekarza psychiatry.
W ramach diagnozy ADHD wykonujemy:
- Szczegółowy wywiad rozwojowy z rodzicami (uwzględniający przebieg ciąży, wczesny rozwój, funkcjonowanie w domu i szkole),
- Kwestionariusz diagnostyczny dla rodziców, nauczycieli oraz starszych dzieci – Conners/ DIVA-5 z uwzględnieniem obserwacji zachowania dziecka w gabinecie
- Badanie w kierunku ADHD testem Moxo- ocena funkcji poznawczych (uwaga, pamięć robocza, impulsywność)
- Badanie inteligencji, jeśli jest ku temu wskazanie
- Diagnoza różnicowa z innymi trudnościami (np. lękowymi, zaburzeniami opozycyjno-buntowniczymi, ASD-spektrum autyzmu).
- Omówienie i wydanie opinii po przeprowadzonym badaniu
Dlaczego warto wykonać diagnozę ADHD u dziecka?
Diagnoza ADHD – zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi u dziecka pozwala zrozumieć, z czego wynikają jego trudności w koncentracji, impulsywność czy nadmierna aktywność. To pierwszy krok do tego, by dziecko nie było postrzegane jako niegrzeczne, nieposłuszne czy leniwe, lecz jako osoba, która funkcjonuje inaczej i potrzebuje odpowiedniego wsparcia. Diagnoza ADHD pomaga wyjaśnić zachowania, które często wzbudzają niepokój dorosłych – takie jak brak wytrwałości, zapominanie poleceń, łatwe rozpraszanie się, trudności z planowaniem czy nadmierna ruchliwość. Opiekunowie otrzymują konkretne wskazówki, jak reagować na trudne zachowania, jak budować motywację i jak pomóc dziecku radzić sobie z emocjami. Co równie ważne, diagnoza pozwala dobrać odpowiednią terapię psychologiczną, wsparcie edukacyjne oraz – jeśli to konieczne – skierowanie do lekarza psychiatry.
Dlaczego nie należy ignorować kłopotów z nadpobudliwością i deficytem uwagi u dziecka?
Dziecko z niezdiagnozowanym ADHD może mieć trudności nie tylko w nauce, ale też w relacjach społecznych, w regulacji emocji i w poczuciu własnej wartości. Często spotyka się z niezrozumieniem, co może prowadzić do zniechęcenia, konfliktów z rówieśnikami i dorosłymi, a z czasem również do objawów wtórnych, takich jak lęki, zachowania opozycyjne lub depresja. Diagnoza nie definiuje dziecka, lecz pomaga je lepiej zrozumieć i zaplanować wsparcie dopasowane do jego indywidualnych potrzeb.
Kiedy warto zgłosić się na diagnozę ADHD?
Warto rozważyć diagnozę ADHD, gdy dziecko przez dłuższy czas wykazuje objawy, które utrudniają mu codzienne funkcjonowanie. Może to być widoczne zarówno w domu, jak i w przedszkolu czy szkole. Typowe sygnały to:
– nadmierna ruchliwość, trudności z koncentracją uwagi
– szybka męczliwość przy zadaniach wymagających skupienia,
– impulsywność, wybuchy złości, problem z przestrzeganiem zasad i organizacją swoich działań
– przerywanie wypowiedzi innym, wchodzenie w słowo
– zniecierpliwienie w czekaniu na swoją kolej
– zapominanie o codziennych obowiązkach, zadaniach domowych
– gubienie książek, zeszytów, czapek
Niepokój powinien wzbudzić fakt, że dziecko mimo wysiłków rodziców i nauczycieli nadal ma trudności z kontrolą zachowań i nie odnosi sukcesów w nauce czy relacjach. Jeśli objawy utrzymują się stale i występują w różnych środowiskach (w domu, szkole), warto umówić się na konsultację diagnostyczną. Po zakończeniu procesu diagnostycznego rodzice otrzymują szczegółową informację zwrotną, a także pisemną opinię psychologiczną. Na jej podstawie możliwe jest stworzenie indywidualnego planu wsparcia dziecka oraz, jeśli istnieją wskazania, skierowanie do lekarza psychiatry.